Genellikle aile terapilerinde tüm ailenin terapiye katıldığı bir psikoterapi şekli olarak algılanır ancak bu sadece olayın bir bölümüdür. Aile terapisi insan davranışlarını yepyeni bir düşünce biçimi çerçevesinde kişiler arası bağlamda değerlendirir. Aile terapisi gelişmeden önce terapinin odağında birey vardı ancak bireyi ailesinden bağımsız düşünmek özellikle de çocuk ve ergenler bağlamında bakıldığında pek de aydınlatıcı olmayacaktır. Kliniğe depresyon şikayetiyle baş vuran bir çocuğun ebeveynleri ile görüşmemek, ev yaşantısını ve kişiler arasındaki ilişki örgütlenmesini irdelememek belkide ebeveynleri arasındaki çatışmanın çocukta depresif ruh hali oluşturduğu sonucuna ulaşılmasını geciktirecektir.
Çocuk-ergen ve yetişkinlerin ruhsal tedavisinde kullanılan etkili bir terapi yöntemidir.
Aile terapistleri; bireylere ve bireylerin kişiliklerine odaklanmak yerine sorunların bunları çevreleyen ilişkilerin ürünü olduğunu göz önüne alır.
‘ilişki içinde yaratılan problemin üstesinden ancak ilişki içerisinde gelinebilir.’ Murray Bowen
