Oyunun çocuk için önemi uzun yıllar öncesinde keşfedilmiş ve her zaman araştırmacıların dikkatini çeken bir konu olmuştur. Oyun; çocuğu anlamada, çocuğun seçimleri ve davranışları hakkında bezen de olumsuz yaşantıları ve bunların yansımaları hakkında bizlere bilgi veren önemli bir aktivitedir. Ancak çocuğun oyunun da en dikkat çeken nokta sembolik oyundur. Çocuk çeşitli semboller kullanarak kimi zaman gündelik hayatlarını kimi zamanda içsel çatışmalarını ve travmalarını oyunlarına yansıtırlar. Bu dışa vurum hem bizlere çocuğun içsel süreçleri ve yaşantıları hakkında bilgi verirken hem de çocuğun rahatlamasına yardımcı olan önemli bir zamandır.
Çocuk için her dönemde oyunun içeriği ve oyunu oynama becerisi de değişmektedir ancak oyunun rahatlıtıcı ve güven verici doğası hiç bir zaman değişmez.
Çocuğun korku ve kaygısıyla, acı verici anılarıyla baş etmesinde oyun önemli bir yerdedir. Çocuklar genellikle örselenme sonrası acı, gerilim ve öfke yaşamaktadırlar ve tüm bu duygularını güvenli bir ortamda dışa vuracakları b platform ise oyun olmaktadır. Ayrıca oyun çocuğa gerçek hayatında farketmediği durumlarla karşılaşma, acı verici olaylarla yüzleşme, çıkaramadığı agresyonunu, gerilimini dışa vurma ve yine oyun ortamında çeşitli sembollerle (bunlar bazen hayvan bazen insan figürleri bazen kuklalar olabilmektedir.) bu yaşantıları deneyimleme bozma, değiştirme, düzeltme olanağı bulmaktadırlar.
Böylece her açıdan olayı gözlemleme, baş etme becerileri geliştirme ve olaylar ile ilgili neden sonuç ilişkisi kurma becerilerini de edinebilmektedir.
Oyun terapisinin amacı çocuk serbestçe oyun oynarken içsel çatışmalarını, çözemediği sorunlarını ya da örselenme yaşantısını semboller aracılığıyla oyununa yansıtmakta böylece öfkesini, çatışmasını, duygularını dışa vurarak rahatlamaktadır.
OYUN TERAPİSİNİN AMACI
Oyun terapisinde çocuklar minyatürler, kuklalar bezen çizimler bazen de insan figürleri kullanarak oyun oynamakta ve terapist müdahale etmeden dışarıdan bir gözlemci olarak çocuğun oyununu ve oyunun içerisindeki dinamikleri gözlemlemekte ve çıkarımlarda bulunmaktadırlar. Oyun çocuğun kendini anlatmasında kullanılan bir araçtır ve yetişkin terapisinde kullanılan konuşmanın yerine geçtiği savunulmaktadır.
Oyunla çocuklar kişilik özelliklerini sembolik anlamları olan oyuncaklara yükleyerek dışa vurmaktadırlar, çocuk oyun oynarken uzmanda çocuğu müdahale etmeden izlemekte ve yaşamına dair çıkarımlarda bulunabilmektedir, çocuklar oyun oynarken yaşamlarını kontrol etme duygusu geliştirmektedirler, çocuk kabul edilemez olarak düşündüğü duygularını ifade etme imkanı bulmaktadır ve aslında çocuk konuşmanın zor, acı verici ve kaygı uyandırabildiği durumlarda önemli bir platform olabilmektedir.